Er zijn veel vragen over het benoemen van element 13. In de VS noemen ze het aluminum, maar de rest van de wereld noemt het aluminium. Waarom zijn er twee woorden voor? Sir Humphry Davy droeg de naam aluminum voor, voordat het element officieel werd ontdekt. De naam ‘aluminium’ werd aangenomen om overeen te komen met de –ium namen van andere elementen. In 1925 besloot de American Chemical Society om de originele benaming, ‘aluminum’, opnieuw te gebruiken. De Verenigde Staten gebruikt dus een andere benaming dan andere landen. Het IUPAC periodieke systeem voor elementen heeft beide namen opgenomen.
Nog steeds verward? Hier nog wat over de geschiedenis van het benoemen van aluminium en de ontdekking er van. Guyton de Morveau (1761) noemde alum, een onedel metaal dat bekend was onder de Grieken en Romeinen, als alumine. In 1808 identificeerde Sir Humphry Davy het bestaan van metaal in alum, welke hij benoemde tot aluminium en later benoemde tot aluminum. Davy wist dat aluminium bestond, maar hij had het element niet geïsoleerd. Friedrich Wöhler isoleerde aluminium in 1827 door watervrij aluminiumchloride met kalium te mixen. Maar eigenlijk was het metaal twee jaar eerder geproduceerd, hoewel in onzuivere vorm, door de Deense natuur- en scheikundige Hans Christian Ørsted.
Het element Aluminium
Atoomnummer: 13
Atoom gewicht: 26.9815386
Smelt punt: 933.437 K (660.323°C or 1220.581°F)
Kookpunt: 2792 K (2519°C or 4566°F)
Dichtheid: 2.70 gram per kubieke centimeter
Fase bij kamer temperatuur: vast
Element classificatie: Metaal
Periode nummer: 3 groepsnummer: 13 groepsnaam: geen
Wat zit er in de naam? Uit het latijn komt het alum, alumen.
Geschiedenis en gebruiken:
Ondanks dat aluminium het meest aanwezige metaal in de aardkorst is, wordt het nooit los in de natuur gevonden. Al het aluminium op aarde is gecombineerd met andere elementen om samenstellingen te vormen. Twee van de meest voorkomende samenstellingen zijn Kalium Aluminium Sulfaat (KAl(SO4)2•12H2O), en Aluminiumoxyde (Al2O3). Ongeveer 8.2% van de aardkorst bestaat uit aluminium.
Wetenschappers dachten in 1787 dat er een onbekend metaal aanwezig was in alum, maar tot 1825 hadden ze nog geen manier om het er uit te halen. Hans Christian Oersted, een Deens scheikundige, produceerde als eerste kleine aantallen aluminium. Twee jaar later had Friedrich Wöhler, een Duits scheikundige, een andere manier ontworpen om aan aluminium te komen. Tegen 1845 kreeg hij het voor mekaar om groter aantallen te produceren zodat hij de basiseigenschappen van aluminium kon bepalen. Wöhler’s methode werd in 1854 verbeterd door Henri Étienne Sainte-Claire Deville, een Franse scheikundige. Het proces van Deville zorgde voor de commerciële productie van aluminium. Als gevolg hiervan daalde de prijs van $1200 per kilo in 1852 naar ongeveer $40 per kilo in 1859. Jammer genoeg bleek aluminium te duur om veel gebruikt te worden.
Twee belangrijke ontwikkelingen in 1880 zorgen voor een toename in beschikbaarheid van aluminium. De eerste ontwikkeling was het uitvinden van een nieuw proces waardoor aluminium uit aluminiumoxyde gehaald kon worden. Charles Martin Hall, een scheikundige uit Amerika, en Paul L. T. Héroult, een Franse scheikundige, vonden beide een proces uit waardoor aluminiumoxyde goedkoop uit bauxiet gehaald kon worden. Bauxiet is een erts dat een grote hoeveelheid aluminium hydroxide (Al2O3•3H2O) bevat, in combinatie met andere samenstellingen. Karl Joseph Bayer, een scheikundige uit Oostenrijk, ontwierp een productieproces in 1888. De Hall-Héroult en Bayer processen worden nu nog steeds gebruikt om bijna al het aluminium in de wereld te produceren.
Door de gemakkelijke manier om aluminium uit aluminiumoxyde te halen en een gemakkelijke manier om grote aantallen aluminiumoxyde uit bauxiet te halen begon het tijdperk van goedkoop aluminium. In 1888 vormde Hall ‘the Pittsburgh Reduction Company’, dat tegenwoordig bekend staat als ‘the Aluminium Company of America, ofwel Alcoa’. Toen het bedrijf begon, produceerde het bedrijf 25 kilogram aluminium per dag. Tegen 1909 produceerde het bedrijf 41.000 kilogram aluminium per dag. Het resultaat hiervan was een grote toename in het aanbod, waardoor de prijs van aluminium snel daalde naar ongeveer $0,60 per kilogram.
Vandaag de dag worden aluminium en aluminiumlegeringen gebruikt in verschillende soorten producten: blikken, folie, keukengerei maar ook onderdelen van vliegtuigen, rakketten en andere items die een sterk en licht materiaal behoeven. Ondanks dat het niet zo goed geleidt als koper wordt het toch gebruikt voor elektrische transmissielijnen omdat het product licht van gewicht is. Het kan op een oppervlakte van glas afgegeven worden waardoor een dunne laag aluminiumoxyde snel een beschermende laag vormt. Aluminiumoxyde wordt ook gebruikt om synthetische robijnen en saffieren te maken voor lasers.
Bron: http://chemistry.about.com/b/2014/05/04/aluminium-or-aluminium.htm